Sen Gidince Hüzün Doğdu Kalbimde

Yokluğunda
Dağlara verdim yaşattığın sevinci
Tüm hüznünü gözlerimde taşıyorum bir ülkenin
İsyan bayrağımı çekmedim göklere
Kine yer vermedim kalbimde.  

Üşüyen tüm kuşların tünediği yuva oldu
Yokluğunda
Kirpiklerimin kederli dal uçları.

Bakışlarının öğrettiği merhamet
Şimdi üzerimde Karadeniz yağmuru.
Besmeleyle eğiliyorum her çiçeğin üstüne
Kokunu hürriyet gibi muhafaza ediyorum
İçimin her saklı kozasında.
Ordusu yenilmiş bir hükümdarın
Hüznüne ortak olmak da benim mukadderatım.

Kim bilir
Sana kavuşmak kaç ayrılığını siler dünyanın.

Yokluğunda şairim ben
Şiirini yüreğinde taşıyıp birer birer
Sensiz mutluluğa dair kalem oynatamıyorum
Gelmen kaç yüzyıl daha sürer?

Aşkı, gelişince bir tutacağım hep 
Sevincinle, sevginle…

17 Nisan 2020