Sen Ki

Sen ki gönlünde, bir başkasının ağrısını taşırsın

Sen ki bana eyyamı bahur, ona yağan yağmursun

Pür hüsnüne  şiir sayarmısın, bu kavruk yüreği

Ziyadesiyle muhteriz çehrene vurulmuş, talihsizi

Ben ki, yangını yüreğinde tutuşmuş gamın elçisi

Ben ki, aşkın çarmıhına gerilmiş agrının vekili

Kara sevdaya tutuşan yüreğin, kor olması makbül

Yüreğim çehrenle kavrulan bir ehvamla meşgul

Sanma ki, ağaçlara vurulmuş bir sincabım;

Ben, kurak toprakta  kurumuş bir agacım.

Ne, yad eller beni sulayıp eşeledi

Ne ipek tenler seyrimde gölgeledi

Sonunda, budayıp seyirttiler beni.

Fakat ben, yine o elçi, ben!

Hem, o kor alevlerin içinde  kavrulurum

1. Hem de, kavuruluşumun gerekçesini savunurum

Sen ki gönlünde, bir başkasının ağrısını taşırsın

Sen ki bana eyyamı bahur, ona yağan yağmursun

Şimdi ben, kurak kalmış çatal yüreği

Sunarım hüsnüne, bir kurumuş agaç gibi

Seyreyle kendini bu kuru agacın gölgesinde

Sonra onu öylece  ateşe verip kül eyle!

Bari, senden sonra hiç bir kimse, bu yüreğin

Bu Kavruk gölgesinde, seyr etmesin kendini. !

Yazan : Alikan Ceylan