Sencilliğim Engel Unutmaya

Daha sen kokan düşüncelerimi toplayamamıştım oysa. Bu ne kendini hatırlatma sevdasıdır gönlüme kor gibi inen, bu ne acı pişirmektir kısık ateşte demlenen çay misali. Anımsadıkça güzelleşiyor, özleminden içtikçe bir hoş oluyorum.
Sana gösterdiğim ilgiyi, sevgiyi verebilseydim sedef çiçeğine kurumazdı. Seni anlatan masallar uydurmasaydım öğrencilerime hayallere inanmazlardı. En önemlisi de seni, senin kadar yaşamasaydım bu kadar hatırlanmazdın. Çok sencil davrandığımın sorumsuzluğuyla bitap düşen gönlümün affına sığınıyorum. Yanlış taşı bağrıma basmışım. Yine de vazgeçemiyorum. Şiirlerimi senle suluyor, senle filizleniyorum. Hadi gel, ulu orta kalmasın bu hatır sobası gibi yanan beklemişliğim. Sen de biraz benim için bencilleşemez misin?