Sende Hep Yokuşlarım

Sabahı olmaz gecenin ufkundayım. Duvarda dedemden yadigâr eski bir saatin sesi ve içimdeki ürpertiye inat beni sarıp sarmalayan battaniyem. Yıldızlar bugün gökyüzünü yalnız bırakmış. Beni içine hapseden bir boşluğa dalmış gözlerim görünenin ardındakini görmeye meyilliyim. İçimde bir ateş var kaç kez söndürsem de yeniden yeşeriyor. Ruhum satırları kovalıyor. Bir kaç kelimenin esiri olmuşum senden sonra, sarıp tekrar başa dönüyorum.
Ondan değil mi bu dalışlarım
bu varamayışlarım
bu yaşlarım.
Ben ise sende hep yokuşlarım.