Sevmek

Her kalp sevginin önünde diz çöker. Sevmeyi ve sevilmeyi ister. Ama iş birini seçmeye gelince en hakiki olanı seçer hep. “Sevmeyi.. ”
Çünkü, sevmeyi bilen kalp yeşili , maviyi, kahveyi, sarıyı ayırt etmez. Tüm renkleri alıp karıştırıp birbirine yepyeni renklere dönüştürür. Öyle güzel renkler elde eder ki bir çiçek gibi resmeder. Sanki o çiçek hiç rüzgar görmeyecek, hiç solmayacak ve hiç sonbaharı, kışı yaşamayacak gibi düşünür. Sevmeyi seçen kalp , neyin başlangıç neyin son olduğunu düşünmez. Çünkü bilir ki başlangıcı da toprak, sonu da..