Son Kez

Acıyı çok derinde hissediyorum
Hiç dolmayacak bi boşluğu
Yok etmek için çırpınıyorum
Beyaz bir papatya elimde
Yapraklarını birer birer siyaha boyuyorum
Acıyı yüreğimde hissediyorum
Mavi bir gökyüzünü geceyle değiştiriyorum
Uçmaktan korkan bir kuş gibi
Her kanat çırpışımda yeniden düşüyorum
Bir kez daha yanlızlığı kabulleniyorum
Kalabalığa güvenim yok artık
İnanmıyorum değişeceğine
Bir gün beni seveceğine inanmıyorum
Zor da olsa alışmak
Son olacak bu gözyaşı
Yüzümde sessiz bi tebessümle
Bekliyorum sonumu, bir gün bitecek elbet
Dile gelemeyen yara
Satırlardan saklanıyor bugün
Şimdi sıra bende
Bende acıma saklanıyorum bu defa
Son kez ve sonsuza dek…