Süveydâ’ya (4. Bölüm)

Yeter ki sen iste ya Rabb! “Ol!” de, dağlar taşlar yok olsun. Sen ki, bütün eksikliklerden münezzehsin. Bir “Ol!” de, emret; önce mim gelecek ardından onu takip eden kef, gerisi bir vav kadar boynu bükük sessizlik… Şifamızı ver Allahım!
Vuslatı uzak eyleme, hasretimizi dindir.
Ey mahzun gönüllerin neşesi,
Ravzan’a kavuşana dek, hasret ve muhabbetle… ?