Tahrip

ben hangi dünyadayım
dünya benim neremde
benim de içinde bulunduğum o dünya ne zaman kurtulacak
sorma ben bile bilemiyorum sorduğum soruların cevabını
ömrüm kaç kuşun uçuşuna şahitlik edecek kadar kaldı
kaç gökyüzü taşıyacak bu kadar acıyı
içimdeki sancı mi beni kurtaracak
içimdeki kuyudan mı çıkarılıp sultan olacağım
kendi çölümde kendi yağmurumdur gözyaşlarım
yüzüme yağan kar taneleriyle taşlanmışım
ömrüm seni ararken ayaklarım yaşlanmış
herkes yaşar gibi yaparken ben de onları tahrip ettim
bir çaresi var mi çaresizliğin
senden başka
içimde ne var söyleyemediğim
kaç kurtar diyor içimdeki ben yüzlü adam
kanıksayamıyorum kendimi dahi
ellerimden tutmuş çekememişim kendimi
dayan
bu kadar acı senle beraber yoğrulmadı ya
katılmadı mayana da
yaşamayacak sonsuza kadar
yaş ama yanacak o kuruntular
üflesen de dinmez yüreğimin yanığı
ben kendimin adı konulmaz dünyası
gelme yaşatmazlar burada gurbet elde kalanı
gelme istemem artık ben yaşarken tek başıma bu kadar acıyı