Tanrıya Mektup

iki yaprağı eksik
ve gövdesi sudan
bir papatya
ezilmek uzereydi hatalarımın altında
tuttum ve kopardim
tuttu beni ama koparamadı
sevdi beni
bilmeden tanimadan ve istemeden
tanrım toprağı ben degilim bilmiyor
benim govdem atesten
atesten ve pismanliktan
onun sudan
sudan ve acıdan
olmaz tanrim biliyosun
biliyosun, biliyorum ve bilmiyor
tanrim söyle ona
de ki olmaz
izin vermiyorum bi kere
onun icin yaratmadım seni
o bilmez halini ve sevgini
de ki tas yarattim onun kalbini
hem o pisman sen çocuk
o siyah sen beyaz
bozar gulumsemeni
koparir yapraklarini seviyor sevmiyor diye
en kötüsü de gider de tanrım
gider çünkü
ben onu gitmesi için yarattim
gitmesi ve pisman olmasi icin
dua etmeyi bile nasip etmem ben ona de
de ki inansin tanrım
bir kemik ayni yerden iki kere kirilmaz tanrim
bilmiyor.