Tek Hakikat Sensin Allah’ım

Üstad Necip Fazıl’ın sözüyle başlıyorum geceme. Onun öyle bir sözü var ki her okuduğumda kalbimde keşkeler birikiyor adeta. Şu kocaman dünyada tek hakikatin Allah olduğunu hatırlıyorum tekrar tekrar. Gözlerim doluyor, boşa geçip giden şu kısa ömür bir film gibi yansıyor içime ve ben bir anda onun seyrine dalıyorum. Dudaklarımdan dökülüyor yine Üstad’ın sözü :
” Keşke ben Allah kelimesinden başka , ağzından tek söz bile çıkmayan bir dilsiz olsaydım. ”
Olsaydım ya ! Ah keşke olabilseydim, olabilseydik.. Ne kelimeler sarfettik tükettik bir ömür. Hiç çalmamıza bile izin verilmeyen kapıların açılmasını bekledik . Sonsuzu sevmek varken, sonu olan bir sevgiye tâbi olduk. Bizi karşılıksız seven Rabbimiz varken, O’nun o güzel sevgisini görmezden gelip başka sevgiler peşinde incittik kalbimizi. Hâlbuki kalbimizin sonsuz sevgiye ihtiyacı vardı. Bilemedik belki. Belki unuttuk. Ah biz insanoğlu ne çok unuttuk. Hatırlamadık hatır bilmedik. Önce hoşçakal ile uğurladık içimizdekileri sonra bir kapı aralığında yine seyrine daldık. Biz seyre dalmışken, elini yüreğini sımsıkı tuttuğumuz herkes bıraktı elimizi. O kocaman kalabalığımız yalnızlık oluverdi birden. Bir baktık ki aslında yalnız değilmişiz. Rabbimiz her an, her saniye , her dakika bizimleymiş. Huzuruna davet ettiğinde ve o güzel çağrısı ile nasiplenen kalbimiz , eskisinden daha sevinçle yanıt verdiğinde anladık bunu. Unuttuğumuz birçok şeyi hatırladık ve pişman olduk. Allah bizi her çağırdığında sırf arkadaşlarımız ile az daha sohbet edebilmek için o huzurdan kaçışımızı hatırladık önce. Sanki her iyiliği Allah için yapıyormuşcasına sitemkar bir şekilde konuştuğumuz konuşmaları hatırladık sonra. “Allah bize yeter” dediğimiz halde Rabbimizi aklımıza dahi getirmeyen haram sevdalarımızın peşinde tükenen nefesimizi hatırladık. Sonunda anladık belki zorlu bir sınavdan geçtik ama bizi biz olduğumuz için sevenin sadece Rabbimiz olduğunu kabul ettirdik nefsimize. Ve yine Üstad’ın bir başka güzel sözü yer edindi gönlümüzde:
“Ne gelirse başımıza Hak’tandır. Fakat; geliş sebebi Hak’tan ayrılmaktandır. ”