Tutya

Bir yük hiç bu kadar hafif olmamıştı
bir yelek hiç bu kadar eski…
Veyahut sürmemişti hesaplar bu kadar kısa
bir iz bu kadar dokunamamıştı kalbime
hiçbir acı bu kadar taze olmamalıydı.
Güneş bile doğmadı bugün evimize,
sen sabah namazını kılmadığın için.
İmamesi kopmuş, beklerken zikretmeni tesbih tanelerin
bıraktığın fesleğeninde solmuştu zaten
sen gibi iyi bakamadım ona da
Hiçbir yokluk; Varlığın bu kadar tecellisi olamazdı benim nezdimde.
Kifayetsiz bunca sözün arta kalanından
hiçbir his ölümü bu denli hissettirememişti bana.
Benim hakkım yok üzerinde ama
sen hakkını helal et bana