Uçtuğunu Sanıyordu!

Yüzünü okşadı mutluluğun rüzgarı;
Kendisi dev, gördükleri karınca
Ayaklarının altındaydı dünya.

Sadece kendi sesini duydu,
Diğerleri sadece uğultu…

Herkes siyah beyaz,
Kendisi gökkuşağı…

Günahkar olan da
Günahları affedecek olan da kendisi.

Düşerken uçurumdan
Uçtuğunu sanıyordu

Kemikleri kırılıncaya kadar,
Bedeni ruhundan ayrılıncaya kadar,
Paramparça oluncaya kadar…

Uçtuğunu sanıyordu düşerken.
Yüzünü okşadı mutluluğun rüzgarı,
düşerken uçurumdan
uçtuğunu sanıyordu.

osmantopaloğlu / Eylül 2018

  • Okunma
  • 7 Eylül 2020
  • Şiir
  • WhatsApp Yazı Linkini Kopyala
  • 2

    Osman topaloğlu

    @osmntplglu