Ufuk

Boğazım düğümleniyor artık.
Bu öyle bir özlem ki,
İçim içimi kemiriyor…
Düşünüyorum neredesin,
Kiminlesin, kimlerlesin…

Yıkık duvarlar siler mi bu sevgiyi?
Hangi savaş engel olur kavuşmaya?
Şehirler şahit karanlığa…
Sokaklar, heceler ve bir çiçek.
Gökyüzü parçası ruhum,
Karanlığa doğan ay…

Düşünüyorum ve büyüyor tüm duvarlar…
Bir çocuk doğuyor aydınlığa.
Tanımaz hiçbir yarın, bir yarım…
Öyle bir özlem ki,
İçim içimi kemiriyor…

Ben bir deniz ve sen de gökyüzü…
Var olan küçük bir ihtimal…
Deniz ve gökyüzünün ufukta biz olması gibi…
Sevmesem de hayallerime rakip,
Bilirsin senden ötürü maviliğim.
Bilinsin ki yıkıldı tüm duvarlar .