Umutsuzluk Yumağı

Gözlerimdeki yaşlar boşaldı bardağın dibine.
Hüzün mü, mağrur mu veya bir elem mi bardağın derdi.
Adım adım işitildi uzaktan sesler gölge boyu.
Git gide uzak dursa umutsuzluk yumağı.

Yaramaz bir çocuk gibi olan kalbim, bir yerden bir yere.
Sevgi dağıtıyor tanımadığım yüzlere ve ona.
Sevgi dağıtmak en büyük arzu olsa gerek kalbimin.
Git gide uzak dursa umutsuzluk yumağı.

Koşarken düştü sevdam, yaralı bir yürekle birlikte.
Sonra koşmamayı öğrendim, aşkla yaşayarak hayatı.
Dahası desem bir ölü gibi yaşıyorum kendi benliğimle
Yine git gide uzak dursa umutsuzluk yumağı.

Çaresizlik içinde çırpınırken, sarhoş olmuş bir beyin.
Yıkanır bardaktan boşanırca gözyaşı damla damla.
Dokunur tenine ve hatırlar yaşadığını unutmayarak.
Yine de git gide uzak dursa umutsuzluk yumağı.