Var Mısın Yok Musun Ey Aşk

Beni yine mi sınıyorsun?
Varlığına inanmamı mı, yokluğunu savunmamı mı istiyorsun? Varsın.. Benim kalbimde, benim gözlerim, ellerim, dudaklarım, düşüncelerimde. Biliyorum; çünkü seni doruklarda yaşıyorum, hissediyorum derinlerde. Bir gülümsemede, bir bakışta, rüzgarın savurduğu saçlarda buluyorum seni. Elimle tutamam ama gösterebilirim. Ellerinde ellerimi, kasıklarından ayaklarımı ısıtırken; hastalandığımda elimin sıcaklığıyla iyi olan başımda, karnımda, bana yaptığın yemeklerde, saçlarımı okşayışında gece uyurken üstümü örtüşünde, hazırladığın kahvaltıda, kutlamalarda kavgalarda bile.
Her yerde gösterebilirim seni; tüm renklerinde. Her rengine boyandım çünkü. Siyah siyah kavak yelleriyle gezindim. Kırmızı Tutku’nun esiri de oldum. Denizlerine de düştüm. Kıyıya ulaşamadım. Sarı yapraklarınla yalın, ayak tek başıma da kaldım. Rüyanı da gördüm kabusunu da. Mutluluğunu da tattım, acını da. Yine de bekledim seni getireceklerini götüreceklerini. Vazgeçmedim vazgeçemedim senden. Varlığın her zerreme bu kadar işlemişken, seni yok sayabilir miyim. İnsan, sevdiğinin peşinden başka şehirlere, ülkelere niye gider? Hayatından, planından niye vazgeçer? Onun onuru, için onsuzluğa mahkum olmaya bile niye katlanır? Onunla olmak için niye savaşır? Bazen yanıbaşındayken farkedemez, bazen onun için, ondan vazgeçer? Neden mi! Hepsi senin yüzünden, senin varlığın yüzünden. Yoksun! Kimsenin kalbinde, düşüncelerinde olduğun yok. Hayal ürünüsün.
Sen aşk değilsin sen acıyı insanların içine işletensin. Can yakarsın ardına bakmazsın öyle peşinden sürüklersin ya sen seversin yalanı. Uçurumdan uçuruma atlamak gibi habersizce ölmek miydi aşk? Hiç olmadın be aşk hiç var olma sen?

06:30