Ya Rabbi!

Geldin, gidiyorsun ey ramazan! Sahi , bizler açın halinden anladık mı, seni hakkıyla uğurladık mı gerçekten? Aç, açlıktan sabahı edemezken, acıkmayalım diye, sahurda tıka basa doldurduk midemizi. Aç, ’ ne bulup yesem’ diye düşünürken, sabah uyanır uyanmaz , ’ iftara “neler” pişirsem’ diye dertlendik. Önce başlangıç için sıcak bir çorba şarttı, hak etmiştik nihayetinde. Ya onlar , haketmeyecek ne yapmıştı ki? Sonra ara sıcak, kuru ekmek bulamayanlara inat. e bir de ‘ana’ yemek olmalıydı, aç ‘ana’lar evlatları için ağlanırken. Üstüne şöyle alāsından bir tatlı, tatlısız karın doymaz tabi haklı. Gün boyu aç kalmışız , şöyle karşılıklı bir çay yudumlamak lazım idi. Pastası, çerezi, meyvesi… Çay katıksız olamazdı tabi. Ya rabbi! Onlar suya katık edecek kuru ekmek bulamazken, benim orucumu kabul ettin mi ?