Yabani Ben Ve Nazenin Otlarım

Benim kaldırım kenarında bir bahçem vardı.

Çiçekler pek ayak basmazdı taşlarına. Burun kıvırmak mıydı? Yoksa güzelliğini sergileyemeyecek korkusu mu? Bilinmez.

Ama orada sadık dostlarım vardı elbet. Her gün ikindi çayına uğrayan sessizlik.. Mesela yoldan geçen yabancı çehrelerin bakışları ve bundan rahatsız olan yegane dostlarım yabani otlar.

Yabani demek ne kadar kaba da olsa. Başka nasıl anlatabilirim ki?

İnsanlar… Ah şu insanlar.
Hoyratça kelimelerden her şeyi hırpalayabilirler.

Mesela yabani beni ve şu nazenin otlarımı.

– harfsizlikler