Üzgün bir adam çizdim bugun, havanın ne kadar soğuk olduğu anlaşılsın diye. soğuğa, kurtuluşsuz maruz kalmak üzer insanı. anlatacak bir şeyleri olmayan insan da üzülür. üzülmenin güzel bir tasvip hali olabilir mi? birini kaybedince üzülür insan.. çok üşüdüğünde, unutur kaybettiğini, kendi geliverir aklına.. o zaman üzülmek soğuk diyebiliriz. her şeyi unutturan bir soğuk. her şeyi unutturabilen bir etken varsa ney için üzülebilir ki insan.. biri giderken bazen sevindirir, yolun yarısında üzebilir, anladığında duygular karışır. bir eşyayı kaybedince üzülür insan, ama daha iyisine sahip olabilme düşüncesiyle kemirir kendini. başka bir eşyaya sahip olduğunda unutuverir üzüldüğünü. neden, bir şeylere üzüntü yüklüyoruz. aslında hiç biri üzülmeyi sağlayabilecek kadar var olmamışlardı. bir soğuk gibi mesela, üşürsen, kendin dışında her şeyi unutuverirsin. çok üşüyen var. sadece hava mı üşütür insanı.. oysa, çok sıcakta bunaltmaz mıydı seni? o zaman soğuk değildi üşüten. sıcaklığın yeteri kadar etkin olamamasıydı problem.. ruhlarda üşür, bir şeyin çokluğundan, bir şeyin azlığından.. kararı verebilmek yetenektir. sevgiyi hissetmezsen, varoluşunu unutursun. o zaman ruhu üşüten, sevgisizlikti. sevgi kavuşulacak, beklenecek, istenildiğinde alınabilecek bir şey değildir. sevilmek için çırpınıyorsa bir beden, ruhunu üşütür. sevilmek için, yürürsen, varamazsın gittiğin yere.. sevgi, karşılıksızlık ister, kimde bulunması gerektiğini bilir ve sen kendini bilmezsen, sevginin sadece halesini yaşatırsın. yansımanı bir tek sen görmezsin ama senden kalan her şey görür çırpınışlarını.. çok sevilmek, masum mudur? çıkarsız gelir mi, birinin kendini unuturcasına sevgi gösterisi.. bu sevgiyi haketmişsindir bir şekilde, haketmene sebep olanı kaybettiğinde aşırı sevgide gider. karar önemlidir, sevgi körü körüne, kendini göremeyen bir çift göze yaraşmaz. sevgi, gelmek için kalbine ne gelmeni bekler, ne gitmeni.. seni neyin üzdüğünü görmeni bekler, birine dert yanmanı değil, çekiştirdiğin insanların olmasını hiç değil. nefreti, öfkeyi kendin yarattığını görmeni bekler.. sevgi gelmek için gelebilecek bir sen bekler, anlatabileceğin anlamlı bir şeylerin olmasını bekler.. bir kuş olmak cenneti yaşamaya yeter mi? herhangi birine, bir şeye sevgisizlik beslemek, mutsuzluk getirir mi? salıvermeli insan, sevmiyorum dediğini, sevgisizlik olarak anlamlandırmamalı, sevmemenin olduğu bir kalbe, sevgi nasıl girsin.. kovarken arkasından, önünden geri ittirmek gibidir sevmiyorum dedikçe sevmenin seni sarmasını beklemek.. mutsuzluktan başlamalı insan, onu mutsuz edenlerden kurtulmalı, ama unutmamalı da eden, kendisi olabileceğini. Eden, nasıl davranırsan öyle karşılık görürsündür. mutlu olmak için birilerinin seni gıdıklamasını beklersen, başkalarının kayıp hayatlarında kaybolursun.. bugün bir eşyaya sahip olmak zor değildir, sevgiye sahip olabilmek marifettir. sevgisizlikten yakınma, sevgisizliğine üzül. bir soğuk gibi, sevgisizlik yoktu, sevginin yeteri kadar olmayışı gerçekti. sevgisizliği yenebilmek için sevgiyi tanımla, mutsuzluğu gidermek için mutluluğu yaşa.. mutluluk elde edilmez, bir yaşam biçimidir. bugün sevmeden yaptığın her şey, çalıştığın yer, bulunduğun el, yaşadığın ev, onlara bu anlamı yükleyenin sen olduğunu unutma.. sana mutsuzluk yaratan bir başkasına mutluluk yaratabiliyorsa, bunun yargısına kendin sahip olma.. ne olursan ol, yaşadığın hayattan mutlu ol..

Mutlu olursan belki bir gün sevgiyi görebilirsin..