Yazmaya Muhtaç Bir Kalemden

Uzun zaman sonra yine alıyorum kalemi elime. Kullandığım mahlasa uymaya çalışıyorum aslında. Adına kaleM dediysen, yaz diyor içimdeki ses. İçinde tutma kelimelerini. Ama ne zaman yazmaya kalksam düğüm oluyor kelimeler. Sanki birbiriyle uyumsuz oluyor. Beğenemiyorum. Yine içimdeki kalemde kalsın deyip dökmüyorum kağıda. Bu yüzden yazmadım uzun zamandır. Bugün bir yazı yazdım yeniden. Yine kelimeleri birleştirmekte zorlandığım bir yazı. Kendimi geliştirmek için yorum yaparsanız sevinirim ?.

Geçiyorsun dünyadan, misafir olduğunu unutarak.

Okuduğum kitapta, geldiğin yeri unuttuğun için gideceğin yerden korkuyorsun yazıyordu. Bu söz çok hoşuma gitti. Aslında, her ölen kişinin ardından deriz. Allah’tan geldik, yine Allah’a gideceğiz. Peki neden korkuyorsun ki. Bu dünyada misafirsin ve bunu biliyorsun. Bu çerçeveden baksan hayata, şu an içinde büyüttüğün sıkıntılardan kurtulacaksın. Asıl gayeyi hatırla. Rabbinin Rızasını kazanmak. Bu dünyaya geldiğin gibi temiz gidebil. Belki üstün kirlendi ama sirkelen. Tekrar temiz olmaya çalış. Allah yeniden başlayanların yardımcısıdır.
İyi ol, sev, mutlu ol. Ve yaşa. Ona (c. c) kavuşma umuduyla, Onun rızasını kazanma ümidiyle yaşa…
Ama dünyada misafir olduğunu unutma. Bunu bilirsen, korkmazsın. İnsan bildiğinden korkmaz çünkü. Bildiğini unutursan, korkarsın…

Rabbim, rızasını kazananlardan eylesin İnşaAllah bizi ?? Cemalini görebilmeyi nasip etsin. Yazımı okuduğunuz için teşekkürler…

Yazmaya muhtaç bir kaleMden.