Yel Essin

Senin yerin benim dağınıklığı,
Topla kendini ey benliğim
Bir nota kağırdında değilsin
Durmadan çizgiler değiştiren

Bilirim bizim kavuşmamız da
Duymayan birine besteler yazmak gibi
Dünya’nın birbirine en uzak
İki ağacına kurulmuş salıncaktan ibaret

Ne demiş büyükler
Söyle yel essin
Sesi gelmez gözüm görmez belki
Uzaklarda yaşadığını bilir sevinirim

Yine de birbirine uzak iki ağaçtan
Biri sevdiğimdir, biride ben
Sevdada hasrete dönüşmüş, sallandılça gövdemizi acıtan salıncaktır
Yinede sen söyle yel essin